پریسا

درآمد و پیش درآمد اصفهان

آواز اصفهان

مجنون – اصفهان

بیات راجع – اصفهان

فرود -اصفهان

طالع – اصفهان

تصنیف – اصفهان

درآمد نوا – پیش درآمد نوا

عشاق عراق – روهاوندی – نوا

تصنیف نوا – بحریم خلوت خود – همچو مجنون – همچو فرهاد – ندیده روخت – نگارا

شب تارم

فاطمه واعظی (پریسا)، متولد 25 اسفند سال 1328 خورشیدی در شهر شهسوار از خوانندگان و مدرسین مطرح دنیای موسیقی اصیل و سنتی ایران است. پریسا، برندۀ چندین جایزۀ بین‌المللی از چند نشریه است و یک‌بار نیز رتبۀ دوم را در برترین آثار موسیقی جهان به‌دست آورده.

صداى خوش از طرف پدر و پدربزرگ به او و خواهران و برادرانش

به ارث رسیده بود. بزرگ‌ترین مشوق و حامى او در خانواده پدرش بود و در دوران تحصیل هر وقت برنامه‌اى بود که از وی مى‌خواستند شرکت کند، پدرش نه تنها مخالفت نمى‌کرد، بلکه بسیار هم تشویق می‌کرد. با حمایت و تشویق‌هاى پدرش بود که او در مسابقات هنرى مدارس شرکت می‌کرد. آخرین بارى که در رشته آواز رتبه اول را در بین تمام دانش‌آموزان سراسر کشور کسب کرد، با استاد محمود کریمى که از اعضاى هیئت داوران بودند آشنا شد. استاد کریمى او را بسیار تشویق کرد و پیشنهاد کرد که براى آموزش موسیقى ایرانى دستگاه‌ها و ردیف موسیقى سنتى شاگرد ایشان شود. لذا تحصیل موسیقى سنتى ایران را به طور جدى و مستمر در خدمت آن استاد بزرگوار آغاز کرد. هنوز دو سالى از آموزش نگذشته بود، که استاد محمود کریمی براى آغاز کار حرفه‌اى، او را به وزارت فرهنگ و هنر وقت معرفى کرد.

ولى کار آموزش او زیر نظر مستقیم ایشان و تا سال‌ها پس از آغاز کار حرفه‌اى ادامه داشت. همکارى پریسا با وزارت فرهنگ و هنر مدت پنج سال ادامه داشت، که در این مدت برنامه‌هایى در تلویزیون اجرا کرد و کنسرت‌هایى در تهران و بعضى شهرستان‌ها و نیز همراه با گروه‌هاى مختلفی که در آن وزارتخانه فعال بودند، کنسرت‌هایى در خارج از کشور براى معرفى موسیقى سنتى ایران اجرا کرد.

پریسا در سال 1352 ازدواج کرد و درست دو ماه بعد از آن از طرف مرکز حفظ و اشاعه موسیقى سنتى ایران وابسته به سازمان رادیو تلویزیون که به ابتکار و مدیریت استاد دکتر داریوش صفوت پایه‌گذارى شده بود، به همکارى دعوت شد و همراه با گروهى از موسیقیدانان مرکز، عازم سفرى به بلژیک و فرانسه براى اجراى کنسرت شد. به این ترتیب همکارى وی با مرکز حفظ و اشاعه موسیقى آغاز شد و از سال 1352 تا 1357 که آخرین سال فعالیت حرفه‌اى او بود، به مدت پنچ سال ادامه داشت. در این دوران در محضر استاد دوامى نیز با سبک اجراى تصنیف‌هاى قدیمى و آواز سنتى آشنایى پیدا کرد.

مجموعه فعالیت‌هایى که در این دوران انجام شد عبارت‌اند از شرکت در سه جشن هنر شیراز، اجراى چند برنامه در تلویزیون، دانشگاه تهران، باغ فردوس، تئاتر شهر و اجراى کنسرت‌‌هاى متعدد در خارج از کشور.

در اواسط سال 1357 جهت شرکت در فستیوال موسیقى آسیا به دعوت بنیاد ژاپن به کشور ژاپن سفر کرد که شرح مفصل آن در آواهاى موسیقیایى آسیایى منتشر شده است.

بعد از انقلاب، در سال‌هاى 57 و 58 و به هم ریختن وضعیت موسیقى ایران فعالیت موسیقى وی به ناچار متوقف شد. در سال 70 مرکز حفظ و اشاعه موسیقى سنتى مجدداً از او دعوت کرد که در آن مرکز به خانم‌ها آواز ایرانى تعلیم بدهد. با توجه به این که خانم‌ها در هیچ کجا اجازه ابراز وجود در زمینه موسیقى و بخصوص در رشته آواز نداشتند، به نظر می‌رسید قدم مثبتى برداشته شده است. بنابراین، همکارى با آن مرکز را بی فایده ندانست و دعوت را پذیرفت.

منابع:

http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%BE%D8%B1%DB%8C%D8%B3%D8%A7