در مورد این ساز:
تُمبَک، (تنبک، دمبک، دنبک یا ضَرب)هم یکی از سازهای کوبه ای پوستی است و جزو طبلهای جام‌شکل محسوب می‌شود. قدمت تنبک با نام‌های پهلوی دمبلک و تنبور به پیش از اسلام می‌‌رسد و طبق نظردکترمعین دمبک صورت دگرگون‌شده همین نام است. از دیدگاه زبان‌شناسان واژه Tambourine که در زبانهای اروپایی برای تمبک بکارمی‌رود از واژه تنبور پهلوی وام گرفته شده ست.تمبک در چند دهه اخیر پیشرفت چشمگیری کرده و به عنوان سازی تکنواز و مستقل مطرح شده است؛ این پیشرفت مرهون زحمتهای استادان این ساز است که در این میان نقش استادحسین تهرانی به قدری اهمیت می‌‌یابد که از او می‌توان باعنوان پدر تنبک نوازی نوین ایران یاد کرد. در جهانی ساختن
این ساز،مرحوم ،حسین تهرانی ،ناصر فرهنگ فر و بهمن رجبی و امیر ناصر افتتاح نیز نقش مهمی داشته اند .
